Początek historii broni palnej

Nie jest wiadome kiedy, gdzie i jak rozpoczął się rozwój broni palnej. Wiemy za to, że pierwsze rodzaje broni palnej były bardzo prymitywne. Ich budowa to tylko zamknięta jednej strony metalowa rurka czyli lufa. W jej tylnej części w pobliżu zamknięcia wykonany był otwór zapałowy.

Wiele źródeł wskazuje, że kluczowym momentem było wynalezienie czarnego prochu w Chinach w IX wieku. Wkrótce po wynalezieniu znalazł on zastosowania militarne. Za czasów dynastii Song był dość powszechne stosowany do wyrobu min, prostych granatów i bomb. To właśnie w Chinach została stworzona pierwsza broń rakietowa oraz palna.


Okresy historii broni według rodzaju zapłonu

  1. Okres pierwszy: przedzamkowy do lat dwudziestych XV wieku (odpalanie ręczne).
  2. Okres drugi: zamek lontowy od około 1423 roku, kiedy został wynaleziony, do około 1700 roku, kiedy przestał być stosowany w Europie. Ciekawostką jest, że w Japonii był on używany, do lat sześćdziesiątych XIX wieku. W Indiach zaprzestano go stosować dopiero w XX wieku.
  3. Okres trzeci: zamek kołowy, tu za początek bezpiecznie będzie można przyjąć przedział lat 1500- 1505 w którym Leonardo da Vinci przedstawił projekt tego zamka Kodeksie Atlantyckim i rok, 1517 kiedy to norymberski zegarmistrz Johan Kiefuss wykonał pierwszy prototyp. Za koniec jego używania przyjmiemy przełom XVII i XVIII wieku.
  4. Okres czwarty: zamek skałkowy, od około połowy XVI wieku, a wypierany powoli przez zamek kapiszonowy od lat dwudziestych wieku XIX. W przedziale do końca XVII wieku będziemy mieli do czynienia z kilkoma typami zamków skałkowych (wymienię tutaj tylko najważniejsze):
    • Pierwszym i najstarszym będzie tzw. niderlandzki zwany północnym z początku lub połowy XVI wieku.
    • Drugi to zamek śródziemnomorski datowany na ok. 1580 rok popularny w krajach basenu morza śródziemnego, występujący w odmianie włoskiej i hiszpańskiej zwanej również miquelet.
    • Trzeci typ to wynaleziony około 1610 roku zamek francuski zwany bateryjnym będący udoskonaleniem niderlandzkiego i śródziemnomorskiego.

 

 

Rusznica

To dawna ręczna długa broń palna, strzelba początkowo bez zamka, później z zamkiem lontowym albo kołowym. Używana w Europie od połowy XIV do początku XVII wieku. Lufy rusznic wytwarzano przez okuwanie rozżarzonej sztaby wokół okrągłego stalowego pręta. W rezultacie uzyskiwano lufy lekkie, a jednocześnie mocniejsze od odlewanych. Pierwsze rusznice pojawiły się w wojskach Rzeczypospolitej za czasów panowania Zygmunta Starego– ze względu na to, że odpalenie ładunku odbywało się poprzez przyłożenie lontu lub tlącej się hubki – nazywano je ruśnicami hubczastymi lub brodatymi.

rusznica

Rusznica – dawna ręczna broń palna

 

 

Średniowieczna ręczna broń palna

W pierwszej połowie XV wieku ręczna broń palna była powszechnie stosowana na wielu europejskich polach bitew. Krótką lufę wykonaną z żelaza lub spiżu, osadzano na ociosanym klocu drewna, który jednak nie był kolbą. Kaliber lufy wynosił od 15 do 25 centymetrów a długość od 25 do 50 centymetrów. Proch czarny i kulę kamienną, ołowianą lub żelazną, wprowadzano poprzez wylot lufy; aby wystrzelić przykładano lont, rozgrzany pręt lub hubkę do otworu zapałowego, który bezpośrednio łączył się z komorą prochową wewnątrz lufy. Otwory zapałowe umieszczano początkowo na grzbietowej części lufy, co utrudniało celowanie, dlatego po pewnym czasie otwory zaczęto umiejscawiać z boku, dzięki czemu w momencie strzału płomień dobywający się z wnętrza nie zasłaniał linii celowania. Strzelanie z takiej broni, w Polsce zwanej puszkami, nie było łatwe, z powodu niewygodnego trzymania, celowania i silnego odrzutu przez brak kolby. W celu zniwelowania odrzutu lufy zaczęto wyposażać w mocowane od spodu haki, dzięki czemu broń, zwaną teraz hakownicą, można było oprzeć o stabilną podstawę niwelującą skutki odrzutu

Odpalanie ręcznej średniowiecznej broni palnej

 

 

Muszkiet

Ten rodzaj broni pojawił się w latach dwudziestych XVI wieku we Włoszech oraz Hiszpanii, wkrótce rozpowszechnił się w całej Europie i stosowany był w niej do końca XVII wieku. Było bardzo wiele typów muszkietów, masa ich wynosiła od 4 do 7 kg zależnie od wersji, lżejsza dla jazdy cięższa dla piechoty. Długość całkowita wahała się od 1,3 do 1,6 metra, a średnica wylotu lufy miała od 17 do 20 mm, a zasięg pocisku nie przekraczał 300 metrów.

Siedemnastowieczne muszkiety lontowe z kabłąkiem i językiem spustowym

 

 

Zamek skałkowy

Rodzaj zamka stosowanego w odprzodowej broni strzeleckiej od XVII do I poł. XIX wieku. Zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo przymocowane z prawej strony broni.

zamek skałkowy

Działanie zamka skałkowego

 

Już wkrótce więcej z ciekawostek o broni i jej historii!

Śledź nas na facebooku https://www.facebook.com/RusznikarniaTopGun/

Zadzwoń

error: Content is protected !!

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Polityka prywatności i Regulamin Strony

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close